دیستمپر سگ
یک بیماری مسری و جدی است که توسط ویروسی ایجاد می شود که به سیستم تنفسی، گوارشی و عصبی توله سگ ها و سگ ها حمله می کند.یکی از جدی ترین بیماری هایی است که سگ شما می تواند به آن مبتلا شود. همچنین یکی از قابل پیشگیری ترین موارد است.
چگونه پخش می شود؟
توله سگ ها و سگ ها اغلب از طریق قرار گرفتن در معرض هوا (از طریق عطسه یا سرفه) به ویروس سگ آلوده یا حیوان وحشی آلوده می شوند. این ویروس همچنین می تواند از طریق کاسه و تجهیزات آب و غذای مشترک منتقل شود. سگ های آلوده می توانند ویروس را برای ماه ها دفع کنند و سگ های مادر می توانند ویروس را از طریق جفت به توله هایشان منتقل کنند. از آنجایی که دیستمپر سگ روی جمعیت حیات وحش نیز تأثیر می گذارد، تماس بین حیوانات وحشی و سگ های اهلی می تواند گسترش ویروس را تسهیل کند. شیوع دیستمپر سگ در جمعیت های محلی راکون می تواند نشان دهنده افزایش خطر برای سگ های خانگی در منطقه باشد.
چه سگ هایی در معرض خطر هستند؟
همه سگ‌ها در معرض خطر هستند، اما توله‌های کوچک‌تر از چهار ماه و سگ‌هایی که علیه دیستمپر سگ واکسینه نشده‌اند در خطر ابتلا به این بیماری هستند.
علائم دیستمپر سگ چیست؟
سگ های دیستمپر بسته به میزان پیشرفت بیماری در بدنشان طیف وسیعی از علائم را تجربه می کنند. هنگامی که سگ آلوده می شود، ویروس ابتدا در بافت لنفاوی دستگاه تنفسی تکثیر می شود و سپس بقیه بافت لنفاوی سگ، دستگاه تنفسی، دستگاه گوارش، اپیتلیوم ادراری تناسلی، سیستم عصبی مرکزی و بینایی را آلوده می کند. این بیماری میتواند شامل دو مرحله علائم می شود.
مرحله اول:
اولین علامت دیستمپر در سگ معمولاً ترشحات آبکی تا چرک مانند از چشمان او و به دنبال آن تب، از دست دادن اشتها و ترشحات شفاف بینی است. بیشتر سگ ها تقریباً 3 تا 6 روز پس از آلوده شدن دچار تب می شوند، اما علائم اولیه به شدت بیماری و نحوه واکنش بیمار به آن بستگی دارد. به طور کلی، علائم مرتبط با دیستمپر در سگ ها در اولین مراحل عفونت عبارتند از: تب ترشحات شفاف بینی ترشحات چرکی چشمی یبحالی بی اشتهایی سرفه کردن استفراغ اسهال درماتیت پوسچولار (به ندرت) التهاب مغز و نخاع.
اگر سگ آلوده به دیستمپر از مرحله حاد بیماری جان سالم به در ببرد، ممکن است دچار هیپرکراتوز بالشتک پنجه و بینی نیز شود که به دیستمپر لقب «بیماری پد سخت» داده است. این علامت دیستمپر باعث سفت شدن و بزرگ شدن پدهای پای سگ می شود و ناراحت کننده است. یکی از خطرات دیگر مرتبط با دیستمپر در سگ ها، عفونت باکتریایی ثانویه است که زمانی که سیستم ایمنی سگ توسط ویروس دیستمپر آسیب می بیند، حمله می کند. عفونت های باکتریایی ثانویه می توانند علائم تنفسی و گوارشی ایجاد کنند، از جمله
استفراغ
اسهال
دشواری در تنفس
تغییر در تعداد تنفس
پنومونی
مرحله دوم:
برخی از سگ ها با پیشرفت بیماری و حمله به سیستم عصبی مرکزی، علائم عصبی پیدا می کنند. این علائم به ویژه برای سرپرست سگ آزاردهنده است.
کج شدن سر
به دور خود چرخیدن
فلج جزئی یا کامل
تشنج
نیستاگموس (حرکات مکرر چشم)
انقباض عضلانی
تشنج با افزایش ترشح بزاق
حرکات جویدن
تشخیص و درمان
دامپزشکان دیستمپر سگ را از طریق ظاهر بالینی و آزمایش های آزمایشگاهی تشخیص می دهند.
هیچ درمانی برای دیستمپر وجود ندارد.
درمان معمولاً شامل مراقبت های حمایتی و تلاش برای جلوگیری از عفونت های ثانویه است. کنترل استفراغ، اسهال و علائم عصبی؛ و از طریق تجویز مایعات با کم آبی بدن مبارزه کنید. سگ های آلوده به دیستمپر باید از سگ های دیگر جدا شوند تا خطر عفونت بیشتر به حداقل برسد. دیستمپر اغلب کشنده است و سگ هایی که زنده می مانند معمولاً آسیب دائمی و جبران ناپذیری به سیستم عصبی دارند. میزان بقا و طول عفونت به سویه ویروس و قدرت سیستم ایمنی سگ بستگی دارد. برخی از موارد به سرعت 10 روز برطرف می شود. سایر موارد ممکن است علائم عصبی را برای هفته ها و حتی ماه ها پس از آن نشان دهند.
پیشگیری
واکسیناسیون در پیشگیری از بیماری بسیار مهم است. چند سری واکسیناسیون برای توله سگ ها انجام می شود تا احتمال ایجاد ایمنی در زمانی که سیستم ایمنی هنوز به طور کامل بالغ نشده باشد افزایش یابد. از ایجاد فاصله در برنامه ایمن سازی اجتناب کنید و مطمئن شوید که واکسیناسیون دیستمپر به موقع انجام می شود. از تماس با حیوانات آلوده و حیات وحش خودداری کنید هنگام معاشرت با توله سگ ها یا سگ های واکسینه نشده در پارک ها و مکان هایی که سگ ها می توانند تجمع کنند، احتیاط کنید.
کدام مواد ویروس این بیماری را می کشد؟
سفید کننده های خانگی یک ضد عفونی کننده خوب حاوی فنل، یا رقت 1:20 سفید کننده خانگی، ویروس را فورا از بین می برد.
