چشم گربه
چشم گربه ها از منحصر به فردترین چشم ها را در دنیای حیوانات دارند، ازجمله به جای داشتن مردمک های دایره ای مانند انسان، قسمت های سیاه در مرکز چشم های آنها عمودی است که می تواند به سرعت تطبیق یابد و می تواند مانند دیافراگم دوربین باز و بسته شود.
ساختار چشم
سفیدی چشم را صلبیه می گویند. این لایه بیرونی نسبتاً سخت چشم است. توسط یک غشای نازک به نام ملتحمه که در نزدیکی جلوی چشم قرار دارد پوشیده شده است. ملتحمه تا لبه قرنیه کشیده شده و داخل پلک را می پوشاند. قرنیه یک گنبد شفاف در سطح جلویی چشم است که نور را به داخل می‌دهد. قرنیه نه تنها از جلوی چشم محافظت می‌کند، بلکه به تمرکز نور روی شبکیه در پشت چشم نیز کمک می‌کند.
عنبیه ناحیه دایره ای رنگی چشم است. با بزرگتر یا کوچکتر کردن مردمک، میزان نوری که وارد چشم می شود را کنترل می کند. مردمک ناحیه سیاه وسط چشم است. مردمک توسط عضله اسفنکتر حلقوی کنترل می شود. هنگامی که محیط تاریک است، مردمک بزرگ می شود تا نور بیشتری وارد شود. وقتی محیط روشن است مردمک کوچکتر می شود تا نور کمتری وارد شود.
عدسی که در پشت عنبیه قرار دارد، شکل خود را تغییر می دهد تا نور را روی شبکیه متمرکز کند. ماهیچه های کوچک منقبض می شوند و باعث ضخیم تر شدن عدسی می شوند که به عدسی اجازه می دهد تا روی اجسام مجاور تمرکز کند. در گربه ها، این تغییرات لنز محدود به نظر می رسد. ماهیچه‌های مژگانی شل می‌شوند تا وقتی عدسی روی اجسام دور متمرکز می‌شود، نازک‌تر شود.
شبکیه حاوی سلول هایی است که نور را حس می کنند (گیرنده های نوری). 2 نوع اصلی گیرنده های نوری مخروطی و میله ای هستند. سلول‌های مخروطی به گربه‌ها قدرت بینایی و دید دوچشمی عالی می‌دهند و به آنها اجازه می‌دهد تا سرعت و مسافت را به خوبی قضاوت کنند، این توانایی به آنها کمک می‌کند تا به عنوان شکارچی عمل کنند. با این حال، اگرچه سلول های مخروطی در انسان مسئول بینایی رنگ هستند، اما مشخص نیست که گربه ها می توانند رنگ ها را ببینند یا خیر.
گربه ها همچنین سلول های میله ای زیادی دارند که در جمع آوری نور کم خوب هستند. در واقع، گربه‌ها در نور کم 6 برابر بهتر از انسان می‌بینند، این افسانه را به وجود می‌آورد که گربه‌ها می‌توانند در تاریکی ببینند. گربه‌ها همچنین دارای یک لایه بازتابنده به نام tapetum lucidum هستند که نور ورودی را بزرگ‌نمایی می‌کند و در شب درخشش آبی یا سبز رنگی به چشمانشان می‌دهد.هر گیرنده نوری به یک رشته عصبی متصل است. تمام رشته‌های عصبی به هم چسبیده و عصب بینایی را تشکیل می‌دهند. گیرنده های نوری در شبکیه، تصویر را به پیام الکتریکی تبدیل می کنند که توسط عصب بینایی به مغز منتقل می شود.
پلک های فوقانی و تحتانی چین های نازکی از پوست هستند که می توانند چشم را بپوشانند و به طور انعکاسی پلک بزنند تا از چشم محافظت کنند. پلک زدن همچنین به پخش اشک روی سطح چشم کمک می کند، آن را مرطوب نگه می دارد و ذرات ریز را از بین می برد. چشم های گربه نه تنها با همان نوع پلک هایی که انسان ها دارند، بلکه توسط غشای متحرکی که گاهی به آن پلک سوم نیز می گویند نیز محافظت می شود. این پلک اضافی به رنگ صورتی مایل به سفید است و در زیر پلک های دیگر در گوشه داخلی چشم (نزدیک بینی)به صورت عمودی دیده می شود. پلک سوم در صورت نیاز برای محافظت از کره چشم در برابر خراش یا در پاسخ به التهاب به سمت بالا کشیده می شود. برای عملکرد صحیح، چشم ها باید مرطوب نگه داشته شوند.
اشک
اشک منبع این رطوبت مورد نیاز است. اشک از آب، روغن و مخاط تشکیل شده است. غدد اشکی قسمت آبکی اشک را تولید می کنند. آنها در لبه بیرونی بالایی هر چشم قرار دارند.
غدد داخل پلک سوم نیز به تولید قسمت آبکی اشک کمک می کنند.
غدد مخاطی در ملتحمه (به نام سلول های جام) مخاط تولید می کنند.
غدد میبومین در پلک ها قسمت چرب را تولید می کنند.
مخلوط آب، روغن و مخاط، اشک محافظ تری ایجاد می کند که دیرتر تبخیر می شود. مجاری نازولاکریمال اجازه می دهد اشک از هر چشم به داخل بینی تخلیه شود. هر یک از این مجاری دارای منافذی در لبه پلک بالا و پایین نزدیک بینی هستند.
